மண்டூகங்களுக்கு பின்நவீனத்துவ திறனாய்வு

வெண்பா எழுதறதுனால நம்மளையும் இலக்கியவியாதி லிஸ்டுல சேர்த்துடறாங்க. அப்படியே இந்த கவுஜ எல்லாம் பிடிக்கும் அப்படின்னு ஒரு முடிவு கட்டிடறாங்க. இல்லைங்க எனக்கு கவுஜ எல்லாம் புரியாதுன்னு சொன்னாலும் விடாம சுட்டிகள் கொடுத்து, இதைப்பாரு அதைப்பாருன்னு ரொம்ப அன்பா அழைப்பாங்க நம்ம ஆளுங்க. நாமளும் சில சமயங்களில் அங்க போயி பார்த்தா, அந்த கவுஜையை விட அதுக்கு படிக்கறவங்க குடுக்குற விளக்கங்கள் இருக்கே. ரொம்ப தமாஷா இருக்கும். இந்த மாதிரி விளக்கங்களுக்கு நாம வெச்ச பேருதான் பின்நவீனத்துவ திறனாய்வு! நம்ம கமலஹாசன் கூட காதலா காதலா படத்தில் இதையே மாடர்ன் ஆர்ட்டுக்கு சொல்லி சிரிப்பு மூட்டுவாரு. சரி விஷயத்திற்கு வருவோம்.

நம்ம நண்பர் ஒருத்தர் ஒரு பெரிய கவிஞருங்க. அவரும் நமக்கு இந்த கவுஜ எழவைக் கத்துக் குடுக்கணுமுன்னு தலைகீழா நின்னு பாக்கறாரு. இப்படித்தான் அன்னிக்கு ஒரு நாள் நான் அவருகிட்ட எதோ பேசும் போது எனக்கு கவுஜன்னா என்ன ஏதுன்னே புரிய மாட்டேங்குது. உடனே நம்ம வாத்தியாரு அதெல்லாம் கஷ்டமே இல்லை. ரொம்ப ஈசியா எழுதலாம் பாருங்க அப்படின்னு சொல்லிட்டு

என்னமோ
ஏதோவாகத்தான்
தோன்றுகின்றன
எனக்கு
கவிதைகள்

அப்படின்னு நான் சொன்னதையே உடைச்சிப் போட்டு இதுதான்யா கவுஜ அப்படின்னாரு. அப்புறம் கட்டவிழ்த்து விடப்பட்ட கற்பனை, விதிகள் மீறிய கட்டமைப்புன்ன்னு என்னன்னவோ சொன்னாரு.

உடனே நானும் சும்மா இருக்காம, இப்போ இது கவுஜ கிடையாது. ஆனா ஒருத்தன் வந்து இதுக்கு பின்நவீனத்துவ விளக்கம் ஒண்ணு குடுத்துட்டு உம்மை ஒரு ரேஞ்சா கொண்டு போவான். அப்போதான்யா இது கவுஜ அப்படின்னேன். சும்மா இருக்காம நானே ஒரு விளக்கம் வேற குடுத்தேன்.

"அந்த கவிஞனை பாருங்க. அவன் தன் காதலியைப் பிரிஞ்சு இருக்கான். அதனால அவன் எண்ணங்கள் முழுசும் அவன் காதலியை பத்தியே இருக்கு. அவளை அவன் நினைத்த மாத்திரத்தில் அவன் மனசுல கவிதை பொங்கி வருது. எழுதறான். எழுதின கவிதையை படிக்கிறான். கவிதையை படிக்கும் போதே அவன் மனசில் காதலியின் உருவமும் நிழலாடுது. அந்த சமயத்தில் அவனுக்கு, தன் காதலியின் அழகின் முன் தான் எழுதிய கவிதை ரொம்ப சாதாரணமா தெரியுது.

அதைத்தான் ரொம்ப அழகா இப்படி சொல்லறான். காதலி, அவளைப் பற்றிய நினைப்பு, தன் பிரிவுத் துயரம் எதுவுமே சொல்லாம வெறும் கவிதையை மட்டும் பேசி இந்த உணர்வை உண்டாக்கினான் பாருங்க. அங்கதான் இவன் நிக்கறான். அவன் வாழ்வை உணர்ந்தவன். அவன் உண்மையில் ஒரு மெய்ஞானி."

இப்படி சொல்லிட்டு இவனுக்கு நீங்க இதை எனக்கு கவுஜ கிளாஸ் எடுக்கும் போது சொன்னதுன்னு தெரியவா போகுது அப்படின்னேன். அவரும் அட நல்ல விளக்கமா இருக்கே. எனக்கே இது தோணலையேன்னாரு. அதுதானே நல்ல கவிதைக்கு அடையாளம்.

இதையே பின்நவீனத்துவ நடையில் சொன்னால் - படைப்பாளியின் எண்ணச் சிதறல்கள் என்ற சிறு வட்டத்திற்குள் சிக்காமல், படிப்பவனின் ஆழ்மன தூண்டுதல்களின் வெளிப்பாடாக அமைந்து, படிக்கும் ஒவ்வொரு முறையும் புதிய அனுபவத்தைக் கொடுக்கும் கவிதையே சிறந்த கவிதை. (யப்பா, கண்ணைக் கட்டுதப்பா...)

இந்த மாதிரி நம்ம பதிவுல ஜிரா எழுதின சில பின்னூட்டங்களுக்கு திறனாய்வு செய்யப் போக, அவரு என்னடான்னா குமரன் எழுதினதுக்கும் நம்மளை திறனாய சொல்லிட்டாரு. சரி, இதுக்கு இவ்வளவு மவுசு (அட இங்க அந்த எலிக்குட்டி சோதனையெல்லாம் சொல்லலைப்பா) இருக்குன்னு அப்போதான் தெரிஞ்சது. சரி, மண்டூகங்களுக்கு பின்நவீனத்துவ திறனாய்வு ன்னு ஒரு புது கிளாஸ் ஒண்ணு ஆரம்பிக்க வேண்டியதுதான் என்ற ஐடியாவும் வந்தது. விருப்பப் படுபவர்கள் தனி மடல் அனுப்புங்க. மேலதிக விவரங்கள் தரப்படும்.

"அதான் எனக்குத் தெரியுமே" பார்ட்டிங்க எல்லாம் கீழ்வரும் கவுஜயை திறனாயுங்க பார்க்கலாம்.

பார்த்திரு.காத்திரு.
ஒரு நாள்
எனக்கும்
கவிதை வரும்!