2. அறிஞன் அநிர்பிரும்ம தேவன்: வ.வா.ச. வரலாறு

கைப்போங்காவும் விவசாயியும் விருந்து வரிசையில் நிற்கிறார்கள். வாசலில் யானை பிளிறுகிறது.

ஆப்பிரிக்கா தந்த அஞ்சா நெஞ்சனாம் கைப்போங்கா, யானையின் பிளிறலில் சற்று அதிர்ந்த இதயத்தைக் கையால் பிடித்துக் கொண்டு, பயத்தை வெளியில் காட்டிக் கொள்ளாமல் நிமிர்ந்து யானையைப் பார்த்தான். அதே நேரம், தங்கவை நாச்சியார் என்னும் அந்தக் கம்பீரமான போர்யானையும் நம் நாட்டில் இது என்ன புது மிருகம் என்ற எண்ணத்துடன் கைப்போங்காவைப் பார்த்தது.

அண்ணலும் நோக்கினார்...........
.....
.....
.....
....



தங்கச்சியும் நோக்கினார்...

நோக்கியா போனைக் கொண்டு இந்த வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்கக் காட்சியை விவசாயியும் க்ளிக்கினார்.


பார்த்த நொடியே இருவருக்கும் அந்தப் பேருண்மை தெரிந்து விட்டது. ஆப்பிரிக்கக் கிராமத்திலும் இந்தியக் காடுகளிலும் பிறந்திருந்தாலும், ஏதோ ஒரு இனம் தெரியாத, "அட எல்லாம் நம்ம இனம் தான்" என்று தெரிந்து கொண்ட பாசம், ஒரு கொடியில் பூக்காத அந்த இரு மலருக்குள்ளும் இருப்பது இருவருக்கும் நொடியில் புரிந்து விட்டது.

அன்பு மேலிட்டால், அண்ணனை நோக்கி ஓடி வந்த யானை அப்படியே துதிக்கையில் தூக்கித் தட்டாமாலை சுற்றியதில் இதைச் சற்றும் எதிர்பார்க்காத கைப்போங்காவின் அலறல்கள் விண்ணை முட்டின. கைப்போங்காவின் அதிர்ச்சிக் கூவல்களை, பாசத்தின் ஒலிவடிவமாக எண்ணிய விவசாயி ஆனந்தக் கண்ணீர் மல்க அதை ஆச்சரியத்துடன் பார்த்துக் கொண்டிருக்கையில், கைப்போங்காவும் அதிர்ச்சிக் கண்ணீருடன் "காப்பாத்து காப்பாத்து" என்று வாய் திறக்கப் பயந்து கையால் மேலும் கீழும் அடிக்கத் தொடங்கினான்.

யானை ஓடிவந்ததால், அருகில் பாட்டுக் கச்சேரி நடத்திக் கொண்டிருந்த அறிஞன் அநிர்பிரும்ம தேவனின் தபேலாக்கள் ஒரு முறை விண்ணில் எழும்பிப் பின் கீழே இறங்கின. அநிர் பிரம்ம தேவன் இனிமையான சாரீரம் உடையவன் அல்லன் என்றபோதும் கச்சேரி செய்வதை மட்டும் விடுபவனில்லை. ஏற்கனவே அவரது சத்தம் தாங்காமல் காதை மூடிக் கொண்டிருந்த பக்கத்துத் திண்ணைப் பெரியவர்களும் இதுவரை போல் இல்லாமல் இன்று, தாம் அமர்ந்திருக்கும் இடமே லேசாக ஆட்டம் கண்டதைப் பார்த்து, அநிர்தேவனின் குரலுக்குப் பூமாதேவியே ஆட்சேபம் தெரிவிக்கிறாள் என்று எண்ணி நடுங்கத் தொடங்கி விட்டனர்.

தபேலாக்களை அசைத்துத் தன் இசைத் தவத்தைக் கலைத்தவன் யாரென்று அறிய எண்ணி அநிர்தேவன் கோபத்துடன் வீதியில் இறங்கிப் பார்த்தான். எப்போதும் அவனது கச்சேரித் திண்ணையில் வந்து வாத்தியங்களை அசைத்துப் பார்க்கும் தங்கவை நாச்சியாரின் சேட்டை தான் இது என்பதைப் பார்த்த கணமே புரிந்து கொண்டான்.

இந்த யானையை என்ன செய்யலாம் என்று யோசித்துக் கொண்டே அவன் நிமிர்ந்தபோது தங்கவையின் பிடியில் ஒரு புதுவிதமான உருவம் இருப்பதையும், அது பயத்தில் அலறுவதையும் கைகாலை அடித்துக் கொள்வதையும் பார்த்த தேவன், சுற்றுமுற்றும் பார்த்தான்.

விவசாயியும் மற்றவர்களும் அந்த விபரீதத்தை உணராமல் கைகொட்டி ரசித்துக் கொண்டிருப்பதைக் கண்டான். தங்கவையின் கோரப் பிடியில் சிக்கி இருக்கும் கைப்போங்காவை எப்படிக் காப்பது என்று தேவன் யோசித்துக் கொண்டிருக்கும் போது தான் சற்றுத் தூரத்தில் அந்த இளைஞன் நடந்து கொண்டிருந்தான்.

சோழனின் அவையில் போருக்காகத் தூது சொல்ல வந்து பூம்புகார்ப் பெண்களின் அழகில் மயங்கி போர் தொடங்கிய பின்னும், சோழ நாட்டுத் தாவணியைப் பற்றி ஆராய்ச்சி செய்கிறேன் என்று கதை சொல்லிக் கொண்டு பூம்புகாரில் நிரந்தரமாக செட்டில் ஆகிவிட்ட வில்லுப் பாண்டிதான் அவன். மின்னலென ஒரு யுக்தி அநிர்தேவனுக்குப் புலப்பட்டது.

(தொடரும்)