அட்லாஸ் - வாலிபன்?

வருத்தப்படாத வாலிபர் சங்கத்தினருக்கு என் வருத்தம் கலந்த வணக்கங்கள்

வருத்தம் ஏன்? வ வா ச வில் சேரத் தகுதியில்லாதவன் என்பதால்! அது ஏன்?

ப ம க அடிப்படை உறுப்பினர் என்பதாலா? நிச்சயமாக இல்லை. ப ம கவுக்கும் வ வா சவுக்கும் கொள்கைகள் கூடாது என்ற பொதுக்கொள்கை இருப்பதால் அதில் எந்தப் பிணக்கும் கிடையாது.

நான் வாலிபனில்லையா? என் வயசெல்லாம் ஒரு வயசா? வாலிபன் தான். இருந்தாலும், வருத்தப்படாதவன் இல்லை!

வருந்தி வருந்தியே வாழ்ந்த வாலிபப்பருவத்துக்குச் சொந்தக்காரன் நான்.

கேளுங்கள் என் கண்ணீர்க்கதையை. படிக்கும் போது அழுதுவிடாதீர்கள். கீபோர்டு தண்ணீர், காபி, இளநீர், பீர் போன்றவற்றோடு, கண்ணீரையும் தாங்காது. அச்சடித்துப் பின் படித்தாலும் எழுத்துகள் அழிந்துவிடும் அபாயம் இருக்கிறது. இதயத்தைக் கல்லாக்கிக் கொண்டு படியுங்கள்!

ஒவ்வொரு ப்ராஜக்ட் சைட்டிலும் ஏதோ ஒரு ஸ்பானர் சைட்டடிக்க முடியாத சோகத்தை போல்ட்டை டைட்டடிப்பதில் காட்டிக்கொண்டுதான் இருக்கிறது.

வார்த்தைகளுக்குள் அகப்படாத அந்த சோகத்தை வாழ்க்கையாக வாழ்ந்துகொண்டிருக்கும் ஒரு மெக்கானிக்கல் பொறியாளனின் கதைதான் இது..

இதைப்படிக்கும் கல்நெஞ்சும் கரையும். கொதிக்கும் ரத்தம் உறையும்..

16 வயதினிலே

"எங்கடா கிளம்பிட்டீங்க?"

"டைம் நாலாச்சில்ல, காலேஜ் வுடற நேரம். கொஞ்ச நேரம் கண்ணுக்குக் குளிர்ச்சியா இருக்கவேணாமா?"

"நானும் வரேண்டா"

"நீயா? சரியாப்போச்சு போ. மீசை கூட முளைக்கல. நீ கூட இருந்தா எவளும் எங்களைத் திரும்பிப் பார்க்க மாட்டாங்க!"

"அப்படிச் சொல்லாதேடா. இவன் வந்தா இரு கோடுகள் தத்துவப்படி நாம அழகாத் தெரிவோமில்லையா?"

"சரி ஒழிஞ்சிபோ. அங்க வந்து தொந்தரவு பண்ணக்கூடாது"

"அதோ வரா பாரு ஸ்வேதா. அவளைத்தான் நானும் அஞ்சு மாசமா ரூட் விட்டுகிட்டு இருக்கேன். ம்ஹூம். வேலைக்கு ஆவாது போல. டைம் கூட கேக்க முடியல இன்னி வரைக்கும்"

"என்னடா இது நேரா இங்கேயே வரா!"

"நீ.. சுரேஷ் தானே.. ____ தம்பி?"

"ஆமா"

"இங்கே என்ன பண்றே? சைக்கிள் இல்லையா? நான் வேணும்னா வீட்டுக்குக் கூட்டிப் போகட்டுமா?"

"...."

"இவங்கள்ளாம் உன் பிரண்ட்ஸா? அப்போ உன் வயசுதான் இருக்கும்.. பசங்களா.. உங்களை டெய்லி இதே இடத்திலே பார்க்கிறேன். படிக்கிற வயசிலே படிங்கப்பா. பாத்தா பெரிய பையனுங்க மாதிரி இருக்கீங்க! பொறுப்பு வரலியே.."

"அப்பா! போயிட்டாடா! உன் பேச்சக் கேட்டு இவனைப்போயி கூட கூட்டிகினு வந்தோமே! ஒரே அடியிலே நம்மளைக் குழந்தைங்களாக்கிட்டுப் போயிட்டா. மொத்துறா இவனை!"

எனக்கு இருபது, யாருக்கு பதினெட்டு?

"என்னடா ஊரு இது. ஒண்ணு 10 வயசுக் குழந்தைங்க இல்லியா, 50 வயசு ஆண்ட்டிங்க! கண்ணுக்குக் குளிர்ச்சியா ஒண்ணுமே பட மாட்டேங்குதேடா"

"நார்த் இந்தியாவே அப்படித்தான் டா"

"ஆமா, வந்துட்டாருடா அறிவுசீவி! வயசுப்பொண்ணுங்களே கிடையாதாடா நார்த் இந்தியாவுலே"

"அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்ல! இது டவுன்ஷிப் இல்லையா? இந்த ஊர்லே பத்தாங்கிளாசுக்கு மேலே ஸ்கூலே கிடையாது. வயசுப்பொண்ணுங்க எல்லாம் படிக்கறதுக்கு வேற ஊர் போயிடறாங்க!"

"நமக்கு மட்டும் ஏண்டா இப்படி?"

"கிடக்கட்டும் வா வேலையப் பாப்போம்! ரம்பா குஷ்பூ எல்லாரும் பிரேக்டவுண்"

"அது யாருடா ரம்பா குஷ்பூ?"

"50டன் லாரி ரம்பா.. ஒல்லியா இருக்கில்ல, 85டன்னுக்கு குஷ்பூ பேரை வெச்சு மனசத் தேத்திக்க வேண்டியதுதான்"

"அந்த பழைய காலத்து 35டன் லாரி?"

"அதுவா, கொல்லங்குடி கருப்பாயி!"

வேட்டையாடாதே விளையாடாதே! (25 வயதினிலே)

"சார் இன்னிக்கு கொஞ்சம் சீக்கிரம் கிளம்பணும்"

"என்ன மேட்டர் சொல்லு. அப்புறம் யோசிக்கிறேன்"

"கஷ்டப்பட்டு மெட்ராஸ் ட்ரேன்ஸ்பர் வாங்கியிருக்கேன். இங்கே ஸ்டெல்லா

மேரிஸ், எஸ் ஐ ஈ டின்னு பல காலேஜுங்கள்லாம் இருக்குதாமே, அதையெல்லாம் ஒரு முறை பாத்துட்டு வரலாமுன்னு"

"சைட்டடிக்கப் போறயா?"

"தப்பா சார்?"

"இதுக்கு நான் பர்மிஷன் தர மாட்டேன். இது ஒரு நாள்லே முடியற வேலையில்லே. ஒரு நாள் போயிப் பாத்துட்டேன்னா, டெய்லி போகணுமுன்னு சொல்வே. நான் மாட்டேன்னா வேலைய விட்டுடுவே."

"அதனாலே?"

"வேலை செய்யற ஒரு ஆளு ரிசைன் பண்றதுக்கு நான் காரணமா இருந்தா அதனாலேயே என்ன டெர்மினேட் பண்ணிடுவாங்க! அதனால.."

பொண்டாட்டி சொன்னா கேட்டுக்கணும் (30 வயதினிலே)

சொல்ல ஒன்றுமில்லை. கல்யாணம் ஆகிவிட்டது:-((

பிறகு துபாய்க்கு வந்தும், சைட்டடிக்க உரிமை மறுக்கப்பட்டவனாயே என் சோக வாழ்க்கையைத் தொடர்கிறேன்.

ஏன் என்போன்ற சிலருக்கு மட்டும் இந்தக்கதி? பொட்டி தட்டும் பொறியாளர்கள் இளமை கொப்புளிக்கும் பருவத்தில் உலகெங்கும் சைட்டடிக்க, உள்ளூரிலும் ஜொள்விடத் தடை செய்யப்பட்ட ஸ்பானர் பொறியாளர்கள் சார்பாகக் கேட்கிறேன்..

இந்த இழிநிலை மாற வ வா ச ஒரு மாபெரும் போராட்டம் அறிவிக்குமாயின் அப்போராட்டத்தின் வெற்றிக்காக நான் நீர்க்குளிக்கத் தயார்!